aflevering ‘De Harmonie’ (concept)

televisieSERIE: De harmonie

AFLEVERING: SCHONE SCHIJN BEDRIEGT

 

geschreven door: Hannie van der Beek

 

Fade in

INT. kerkenraadskamer – avond

Aan de groene vergadertafel zit een zestal mannen, sommigen roken een sigaar. Er liggen opengeslagen bijbels op tafel tussen de koffiekopjes. De grijze mannen zijn gekleed in driedelig grijs. Ze praten door elkaar. Hendriek Machielsen slaat met de voorzittershamer op tafel.

hendriek machielsen

(autoritair)

Geen huwelijk in onze kerk van een drugsverslaafde en een zwangere vrouw. Slechter voorbeeld kun je niet hebben voor onze kerkjeugd.

Alle grijze koppen knikken zwijgend

Vriendelijke grijsaard

Onze jongelui zijn ook zulke lieverdjes niet.

Alle grijze koppen schudden

machielsen

Onze kerk heeft keurige jongelui die zich houden aan God en zijn gebod. Mijn kinderen in ieder geval wel.

Vriendelijke grijsaard

Als we deze mensen afwijzen zien we ze nooit meer in de kerk.

machielsen

Dat is maar goed ook. Dit soort mensen kun je maar beter kwijt dan rijk zijn.

Slaat met de hamer op tafel

int. garage – dag

Anita en Joost schuiven samen de grote schuifdeur dicht en sluiten deze af. Ze lopen door de garage langs halve, hele en hangende auto’s. Ze doen het licht uit en hun overalls. Bij het ophangen zien we duidelijk de naam: Joost Machielsen op de overall staan. Ze wassen hun handen en spetteren elkaar nat. Joost lacht en wil anita pakken maar zij ontglipt hem. Ze rennen door de garage achter elkaar aan. Anita verstopt zich in de Jaquar. Joost blijft staan en ziet waar ze zit. Hij pakt een ingepakte bloem die verscholen klaar staat in een koffiebekertje. Pakt hem uit, loopt met de rode roos naar de auto en stapt in. Uit de autoradio klinkt zachte muziek.

Joost

(lief, verlegen, geeft haar de roos)

Lieve, lieve Anita. Ik hou van je, nu en voor altijd. …………Wil je met me trouwen?

Anita

(met tranen, haar neus in de bloem)

Ja, ik wil, lieve Joost, voor altijd.

Ze kussen elkaar

Nu zien we de achterkant van de auto, waar langzaam de achterruit van beslaat. De auto beweegt. Anita en Joost zakken al kussend naar beneden. De rode roos zakt mee.

int. het verenigingsgebouw van de harmonie – avond

De leden lopen allemaal met een muziekinstrument en zoeken hun plaats op. Er wordt gepraat en gelachen. Machielsen gaat staan op de plek van de dirigent.

machielsen

Ik heet u allemaal welkom op deze repetitieavond. Binnenkort is ons concert in de stadsgehoorzaal. Overmorgen is er een extra oefenavond waar allen verplicht aanwezig moeten zijn. Dan is nu het woord aan de dirigent.

 

Er klinkt muziek. Joost zit naast zijn vader. Ze spelen samen het duet voor klarinet en hobo.

Simon Tegelaar

Dat klinkt voortreffelijk, goede timing. Prima samenspel.

Joost bloost en Machielsen kijkt trots. Vader en zoon hebben geen contact met elkaar.

De pauze gaat in. Aan de bar zitten Verbunt en Anita

Anton verbunt

En, wanneer is de trouwdatum?

Anita

(stralend)

Dat zal niet lang meer duren.

Anton verbunt

(knipoogt naar Joost)

Moet je jullie geluk niet es meedelen aan je vader?

Joost

(kijkt richting Hendriek, die druk in gesprek is)

Mijn vader heeft het te druk met anderen.

Joost werpt Anita een verliefde blik toe.

int. garage – dag

Er is veel lawaai in de garage. In de verte is popmuziek te horen. Anita kijkt onder de motorkap in de motor van de Jaquar. Er komt een man binnen, die er louche uitziet. Hij moet Joost spreken. Een monteur wijst naar een paar benen, die onder de auto uitkomen. De man schopt tegen de benen van Joost aan en deze kruipt onder de auto vandaan.

Man

Zin in een klusje?

De man steekt een sigaret op.

joost

U mag hier niet roken

De man trapt onwillig z’n sigaret uit.

Man

(wijst naar de Jaquar)

Die Jaquar moet bij een klant in Engeland gebracht worden.

Ze lopen samen naar de Jaquar.

Joost

Ik weet niet of hij al klaar is.

Man

Morgen is de afspraak. ’n Speciale klant, speciale verdienste.

Hij overhandigt Joost een stapeltje bankbiljetten.

joost

(verbaasd)

Dat is wel een heel speciale klant.

man

(grijnzend)

Ik heb iemand nodig die ik kan vertrouwen. Kan ik op je rekenen?

Joost

(naar het geld kijkend)

Dat denk ik wel.

Anita komt onder de motorkap uit en veegt haar zwarte handen af.

anita

Die rijdt als een speer.

man

(rondkijkend, spiedend)

Dat is ook de bedoeling.

Joost trekt Anita mee en samen lopen ze naar achter in de garage.

joost

(Laat de stapel geld zien)

Moet je zien.

anita

(weifelend)

Te gek zeg, wel vreemd dat hij daar zoveel geld voor betaald.

joost

Hij zei dat hij volgende week wéér een klant in Engeland heeft.

anita

(blij)

Dan kunnen we écht gaan trouwen.

Ze kussen elkaar en zijn even ‘van de wereld’ in het lawaai van de garage.

De man zit op zijn hurken bij de Jaquar en doet of hij de auto inspecteert. Maakt de binnenvoering van het portier los en laat er 3 witte pakketjes in verdwijnen. Net als hij het portier weer sluit komen Anita en Joost aanlopen.

man (tot joost)

Hij ziet er goed uit, alles is in orde. Morgenochtend krijg je de klantgegevens.

(Hij verdwijnt met een valse grijns)

joost

(Kijkt de man na, pakt Anita’s hand en legt het geld er in)

Instappen mevrouw Machielsen

anita

(in de auto)

Het is de hoogste tijd

(Ze pakt zijn hand en legt die op haar buik)

joost

(ontroerd)

Echt waar?

anita

(knikt)

En jij zal een lieve vader zijn.

joost

Helemaal!

int. ouderlijk huis van joost – dag

Sober ingerichte huiskamer. Stoel van vader staat centraal.

anita

(geeft Hendriek M. een hand)

Ik ben de verloofde van uw zoon

Machielsen

(kijkt haar verbaasd aan en schiet dan in de lach)

Het meisje van de Harmonie-bar, dat is onmogelijk. Daar heeft Joost nooit iets over gezegd.

anita

We gaan al twee jaar met elkaar.

machielsen

(autoritair)

Dan kun je me ook wel vertellen waar Joost is. Die jongen is vannacht niet thuis geweest. Hij mag de repetitie beslist niet missen.

anita

(windt zich op)

Misschien wilt u even luisteren?

machielsen

Nou even dan als het moet. Ik moet zo naar de Harmonie.

anita

(haalt diep adem)

Joost zit in voorarrest op verdenking van drugssmokkel.

machielsen

Belachelijk, hoe durf je zoiets te zeggen.

anita

Het is waar.

machielsen

(schreeuwend)

Je liegt.

anita

(deinst achteruit)

Het is de waarheid.

machielsen

(staat op en slaat met zijn vuist op tafel)

Ik wil geen leugens meer horen. Het is een misverstand. Zoiets doet mijn zoon niet. Je mag hier met niemand over praten. Begrepen?

Hij pakt de telefoon.

machielsen

(in de hoorn)

Mag ik advocaat Voorwerk van u? Ja, Voorwerk? Het gaat over mijn zoon.

Anita verlaat stilletjes het huis.

int. het verenigingsgebouw van de harmonie – avond

Anita schenkt koffie achter de bar en praat met enkele leden.

anita

Hij is er in geluisd, hij wist er echt niets van.

Sommigen knikken, anderen fluisteren of halen de schouders op.

Verbunt

Zet zijn volle kopje terug op de bar.

 

Wat heb je met die koffie gedaan?

Anita

(Kijkt verbaast)

Is het niet lekker?

Verbunt

Geef mij maar chocolademelk, wil je er ook één Hendriek?

 

machielsen

(doet of er niets aan de hand is)

Pakt de chocolademelk van Anton Verbunt aan.

 

Allemaal op de plaatsen. We hebben onze tijd hard nodig.

verbunt

Joost is er nog niet.

machielsen

Die is ziek.

Geroezemoes van stemmen.

verbunt

We kunnen niet zonder hem.

machielsen

We gaan beginnen.

Gefluister en blikken van verstandhouding van de leden

verbunt

Zal ik even bij Joost langs gaan?

machielsen

Zet zijn volle beker terug op de bar en negeert Anita

 

Bemoei je met je eigen zaken, Anton.

verbunt

’t Zijn je eigen woorden, dat niemand een repetitie mag missen. We moeten een ander voor zijn partij nemen.

machielsen

Geen sprake van. Joost is de beste.

verbunt

(smalend)

Zo, en dat uit jouw mond te horen.

De dirigent tikt met zijn dirigeerstok op de lessenaar.

tegelaar

We beginnen met nummer 17.

Machielsen druipt af en Anton Verbunt trekt een vergenoegd gezicht. Iedereen begint opgelucht in de muziek te bladeren.

int. bezoekersruimte van de gevangenis – dag

Kale tafeltjes met enkele mensen. Cipier bij de deur. Geroezemoes van stemmen. Machielsen zit alleen aan een tafeltje te wachten. Joost wordt binnengelaten door de cipier. Hij wil zijn vader begroeten, maar de houding van de man weerhoudt hem. Hij gaat tegenover hem zitten.

machielsen

Het is een vergissing. Je bent hier zo weer weg. Niemand hoeft er iets van te weten.

Joost

Het spijt me vader, maar ik ben schuldig.

machielsen

(spreekt luider)

Je bent in de war. Je ziet er slecht uit, krijg je wel goed te eten?

Joost

(kijkt schichtig naar de cipier)

Gister hadden we boerenkool met worst maar die worst was niet gaar.

Machielsen

(volgt zijn blik)

Je moet je niet zo laten intimideren.

joost

(kijkt opnieuw schichtig)

Rustig.

machielsen

(nog luider)

Mijn advocaat maakt er werk van. Dit mag niet langer duren. De Harmonie, het concert, iedereen gaat er wat van denken.

joost

(fluisterend)

Het is mijn eigen schuld en ik zal m’n straf moeten uitzitten.

machielsen

(te luid)

Dat kan en mag niet.

joost

Luister vader. Wilt u iets voor me doen?

machielsen

(kijkt hem nietszeggend aan)

Je moet hier weg.

joost

Vader ik wil u vragen voor Anita te zorgen.

machielsen

Wat een onzin.

joost

We houden van elkaar. We zouden gaan trouwen.

machielsen

Onzin.

joost

(verliest z’n geduld en gaat staan)

Luister nou eens voor één keer naar me. Anita is zwanger.

machielsen

(barst in een luide lach uit)

Ben je wel goed? Dat is onmogelijk.

joost

(woedend)

Dat gebeurt vader als twee mensen van elkaar houden.

machielsen

(staat boos op)

Zo heb ik je toch niet opgevoed.Je moest je schamen. Ik wil er niets meer over horen.

Machielsen loopt naar de uitgang. Joost verdwijnt met gebalde vuisten achter slot en grendel.

int. kerkenraadskamer – avond

Iedereen zit zoals in scene 1.

vriendelijke grijsaard (tot machielsen)

We moeten tot schorsing over gaan.

Allen knikken.

machielsen

Het is een misverstand. De jongen is onschuldig. Morgen is hij weer thuis.

vriendelijke grijsaard

Je zoon is veroordeeld tot 2 jaar gevangenisstraf wegens drugssmokkel.

Machielsen

Zo’n zoon heb ik niet, kan ik niet hebben. En als het wel zo is, neem ik daar afstand van.

Vriendelijke grijsaard

Waar is dan je vaderlijke barmhartigheid?

machielsen

Het komt omdat zijn moeder weer opgenomen is.

vriendelijke grijsaard

Je bent vader voor altijd.

machielsen

Het blijft een vergissing. Het is allemaal niet waar.

vriendelijke grijsaard

We gaan over tot schorsing. Onder deze omstandigheden kun je het kerkerlijk ambt niet uitvoeren.

Allen knikken.

machielsen

(staat boos op)

Gaan jullie mij nu ook al vals beschuldigen? Ik heb een onberispelijke levenwandel en ben van onbesproken gedrag.

Hij gooit de voorzittershamer over de tafel en verlaat woedend de kerkenraadskamer.

int. huiskamer machielsen – dag

De huiskamer is rommelig. Het enige prominente geordende is een boeket rode rozen met het papier er nog om in een vaas.

Anita

(haar neus in de rozen duwend)

Mijn lievelingsbloemen, zo mooi, zo zacht, zo rood.

Machielsen

(Afwezig)

Die zijn van Joost.

Anita

(om zich heen kijkend naar de troep)

Dat weet ik, hij had ze voor mij gekocht.

Ik dacht, een paar opruimhanden zullen wel van pas komen.

Machielsen zit in zijn stoel en reageert nauwelijks. Dan hoort hij de stofzuiger en lijkt te ontwaken. Hij staat op en pakt Anita beet.

machielsen

Je kunt maar beter gaan. Ik heb niets van je nodig.

anita

(maakt z’n hand los)

Dat weet ik wel.

Ze gaat door met stofzuigen.

machielsen

(verbaasd)

Nou, ga dan.

Anita gaat onverstoorbaar door en schudt haar hoofd.

machielsen

Dokter Verbunt heeft je zeker gestuurd.

Hij ploft in zijn stoel neer. Anita ruimt op, kookt en dekt de tafel. Daarna gaan ze zwijgend tegenover elkaar aan de gedekte tafel zitten.

anita

U kunt Joost helpen, ons helpen.

machielsen

(verbaasd, afwezig)

Wat is er dan nog te helpen?

anita

(lepelend in haar bord en kijkt hem aan)

We willen zo snel mogelijk trouwen.

machielsen

(lijkt te ontwaken)

Jij bent eigenlijk de schuld van alles. Jij hebt mijn zoon verleid. Jij hebt mij te schande gemaakt. Aan dergelijke ongehoorzaamheid help ik niet mee.

anita

(met ingehouden woede, staat op)

Joost en ik houden oprecht van elkaar en daar nemen we de volste verantwoording voor.

machielsen

Nou, wat let je.

anita

(nog steeds staande)

Joost heeft een vader nodig. Juist nu hij zijn moeder ook al moet missen.

machielsen

Ik had een zoon die een nette jongen was. Met deze Joost wil ik niets meer te maken hebben.

anita

Dit is pas misdaad meneer Machielsen. Het gaat er niet om wàt je bent, maar wíe je bent. U bent zijn vader.

Ze verlaat het huis.

int. bezoekersruimte van de gevangenis – dag

Geroezemoes van stemmen. Andere gevangenen hebben bezoek. De cipier doet af en toe de deur open om een gedetineerde bij zijn bezoek te laten. Anita kijkt elke keer verwachtingsvol naar de deur. Dan komt Machielsen door de bezoekersdeur binnen. Als hij Anita ziet wil hij rechtsomkeert maken. Anita staat op en loopt naar Machielsen toe.

anita

Joost komt zo.

Machielsen

Ik wil met jou niets te maken hebben.

anita

(bijt op haar lip)

We mogen trouwen hier in de gevangenis. Het zou fijn zijn als Joost dat zelf aan z’n vader kan vertellen.

machielsen

(minachtend)

Trouwen in de gevangenis.

Anita hoort de deur opengaan en ziet Joost.

anita

Daar is hij.

machielsen

Moet ik daar trots op zijn?

Joost loopt op Anita af. Kust haar vluchtig en wil dan zijn vader begroeten, maar deze weert hem af.

joost

Vader?

machielsen

Laten we dat woord vader maar vergeten.

joost

(geraakt, maar dapper)

Ik wil u wat vertellen.

machielsen

Je hoeft mij niets meer te zeggen.Ik hoef niets meer van je te weten.Ik heb geen zoon meer. Mijn zoon was iemand anders.

Machielsen roept de cipier om de deur te openen.

joost

(trekt wit weg)

Vader! Waarom? Ik ben toch je zoon?

Machielsen loopt naar de deur en schudt zijn hoofd.

joost

(huilend)

Vader, niet weggaan.

anita

(slaat liefdevol een arm om hem heen)

Hij komt wel weer terug.

Joost rent naar de deur en is er eerder dan de bewaker. Hij klampt zich aan z’n vader vast.

joost

Vader, niet weggaan.

Machielsen blijft onbewogen en probeert de huilende jongen van zich af te halen. De cipier komt te hulp. Zwijgend verdwijnt Machielsen door de deur. Maar nog net kruist hij Anita’s woedende blik.

joost

(schreeuwt, huilt, valt op z’n knieën en snikt)

Je bent toch mijn vader.

Anita staat er met tranen in haar ogen bij. Het is een mengeling van woede en huilen.

Joost wordt afgevoerd en verdwijnt achter de getraliede deur.

int. bar/repetietieruimte van de harmonie – avond

Anita schenkt koffie en praat tegen de mensen aan de bar o.a. Verbunt en Eric B.

anita

Als ik een baantje in de gevangenis zoek, dan zien we elkaar vaker.

eric B.

’t Zijn wel dubbele tralies, meisje. Het huwelijk en ook nog een gevangenis.

anita

(glimlacht)

Ik ken wel mensen die meer gevangen zijn buiten het huwelijk en de gevangenis, dan er in.

verbunt

(knipoogt naar Anita)

Dat zijn wijze woorden.

Anita straalt van geluk en kijkt Verbunt dankbaar aan.

verbunt

(wenkt de mannen aan de bar)

Jongens, kan ik jullie even spreken.

Ze lopen met hem mee en blijven midden in de repetitieruimte zachtjes met elkaar praten. Je kunt niet horen wat ze zeggen. Als Machielsen binnenkomt, zwijgt plotseling iedereen. Hij voelt zich daar onbehaaglijk bij, maar herstelt zich onmiddellijk.

Iedereen zit op z’n plaats en het orkest speelt de laatste maten, Simon slaat af.

tegelaar

Onze voorzitter heeft geen mededelingen. Dus,………….. pauze.

verbunt

Maar ik wel. We hebben met z’n allen besloten om een bruiloftsserenade te geven in de gevangenis.

machielsen

(staat woedend op)

Wie neemt hier de beslissingen, zonder de voorzitter.

verbunt

Waar jij faalt, pakken wij het op.

Machielsen, alsof hij een fysieke dreun gehad heeft, trekt zijn stropdas recht, draait zich om en vertrekt.

int. huiskamer machielsen – dag

Kayah Machielsen staat midden in de kamer met een glas wijn in haar hand. Haar jas hangt over een stoel. Ze loopt naar het portret van Joost dat aan de wand hangt en drukt een kus op zijn afbeelding.

Kayah

Je hoeft niet bang te zijn, lieve jongen. Geluk en vrijheid zitten in jezelf. Dat kunnen ze niet opsluiten.

Ze heft haar glas op naar het portret.

Kayah

Op de vrijheid!

Ze neemt een slok als de deur opengaat.

Machielsen

(staat verbaasd/geschrokken in de deuropening, hij begroet haar niet)

Als ze je daar hebben laten gaan dan is dit wel het meest verkeerde moment.

kayah

(ogenschijnlijk rustig)

Ik kreeg een telefoontje uit de gevangenis.

machielsen

(afstandelijk)

Nou, en.

Kayah

Ik kreeg toestemming van mijn arts om met de vader van mijn zoon te praten.

Ze neemt een slok. Machielsen haar negerend, laat zich met jas en al in zijn stoel vallen en trekt z’n stropdas los.

Machielsen

En wat heb jij dan wel te zeggen?

Kayah loopt naar hem toe, buigt zich voorover en kust hem verleidelijk op zijn mond. Hendriek verroert zich niet.

kayah

(minachtend, fel)

Je kunt wel van alles zijn, Hendriek Machielsen, de vooraanstaande deftige onkreukbare meneer. Maar je bent in de eerste plaats vader van Joost.

machielsen

Daar kan ik geen vader meer van zijn.

Kayah neemt weer een slok. Ze pakt zijn kin en drukt zijn hoofd omhoog, zodat hij haar aan moet kijken.

kayah

Dat je als echtgenoot gefaald hebt, is al erg genoeg. Maar dat je je eigen kind in de steek laat, is ten hemelschreiend.

Machielsen kijkt haar aan alsof ze niet van deze wereld is.

kayah

(laat hem los)

Wie ben je eigenlijk, Hendriek Machielsen? De duplo van je vader of heb je zelf ook nog gevoel.

machielsen

(staat op)

Kayah ………….., ik…………..

kayah

(kijkt hem aan)

Te laat, Hendriek. Mijn taxi staat voor.

Ze zet haar glas neer, liefkoost met haar vinger het portret van Joost en verlaat de kamer.

Op het gezicht van Machielsen staat ontreddering. Hij pakt de fles wijn en haar glas en smijt het glas tegen het portret van Joost. Alles valt in diggelen op de grond.

OUTFADEN OP DE WIJNFLES

EXT. GEVANGENISPOORT – SCHEMERIG

Hendriek stapt met fles en al uit een taxi. Zijn passen zijn onzeker. Hij belt aan bij de intercom van de poort.

stem intercom

Wat kan ik voor u doen?

machielsen

(ietwat brallend)

Mijn zoon moet vrijgelaten worden.

stem intercom

Het is geen bezoekuur

(je hoort een klik)

Machielsen kijkt om zich heen, drinkt uit de fles en belt opnieuw.

stem intercom

Wat kan ik voor u doen?

machielsen

(met dronken stem)

Vrijlating. Ik eis vrijlating. Onmiddellijke vrijlating.

stem intercom

Meneer komt u morgen maar terug.

(je hoort een klik)

Machielsen staat waggelend, besluitenloos, hulpeloos voor de poort. Hij drinkt de fles leeg. De wijn loopt langs z’n kin en z’n losse stropdas. Hij belt opnieuw.

stem intercom

Meneer, als u niet weggaat, moet ik u laten verwijderen.

Machielsen smijt de fles tegen de muur kapot en haalt een nieuwe uit zijn binnenzak. Staat waggelend te drinken. Hij bekijkt de muur, dan neemt hij een aanloop en loopt er in volle vaart tegen aan. Hij valt, z’n hoofd bloedt. Hij staat op, raapt de gevallen fles op en drinkt. Loopt weer naar de muur, slaat er met zijn vuisten op en schreeuwt.

machielsen

Kom er uit Joost. Kom er uit. Ik ben je vader.

Hij schrikt van zijn eigen woorden, maar blijft ze herhalen.

machielsen

(slaat tegen de muur alsof hij iets nieuws ontdekt heeft)

Ik ben je vader, ik ben je vader. Jullie moeten mij opsluiten. Het is allemaal mijn schuld.

Het is gaan regenen. Hij slaat de tweede fles kapot tegen de muur en schreeuwt huilend.

Machielsen

Het is mijn schuld. Ik ben zijn vader.

Hij valt met zijn hoofd tegen de muur en blijft bloedend liggen in de modder.

Anita stapt uit haar autootje bij de gevangenispoort. Ze pakt een kledingzak en belt aan. Het inmiddels donker geworden.

stem intercom

U kunt maar beter gaan, meneer.

anita

(verbaasd)

Ik kom de kleding voor de bruidegom brengen. Dat is afgesproken.

stem intercom

Neemt u mij niet kwalijk. Er komt zo iemand om het aan te nemen.

Anita kijkt om zich heen. Haar blonde haar is nat van de regen. Ze geeft het pakket af en de poort gaat weer dicht. Ze loopt naar haar auto terug en hoort kreunen in het donker.

anita

Is daar iemand?

Ze tuurt in het duister en doet de lichten van haar auto aan. In de modder ligt een man. Hij bloedt. Ze loopt er naar toe en buigt zich over hem heen.

anita

(met schrik)

Meneer Machielsen, wat is er gebeurd?

Machielsen huilt, probeert iets te zeggen, maar het is onverstaanbaar. Anita kijkt om zich heen op zoek naar hulp.

Anita

U heeft hulp nodig.

machielsen

(kreunt en draait zich om in de modder)

zzggulldig…………………,

Anita begrijpt niet wat hij zegt. Ze haalt haar verbandtrommeltje uit de auto en verbindt zijn hoofdwond.

anita

(zorgelijk)

Kom meneer Machielsen, kunt u opstaan?

Hendriek kijkt haar aan en huilt. Anita probeert hem te ondersteunen en strompelt met de modderige bebloede dronken man in de regen naar haar autootje.

anita

Het is beter dat ik u direct naar dokter Verbunt breng.

Machielsen kreunt en zakt door zijn knieën. Hij klampt zich met zijn modderige bebloede handen aan haar vast.

machielsen

Zzggulld, mijn schuld, vergeefff me.

Anita slikt en knikt.

FADE OUT

INT. BEZOEKERSRUIMTE GEVANGENIS – DAG

Anita en Joost staan voor één van de kale witte tafeltjes. Zij in witte lange broek en witte zijden blouse met opgeborduurde bloemen. Joost in spijkerbroek met wit overhemd. Op de tafel ligt een rode roos en ook de klarinet van Joost. De cipier zit er naast.

Ambtenaar van de burgerlijke stand

Beloof je haar lief te hebben, haar te respecteren, haar trouw te blijven, bij haar te zijn in tijden van rijkdom en armoede, van gezondheid en ziekte, in goede en kwade dagen, kortom in voor- en tegenspoed.

Joost, wat is hierop jouw antwoord?

joost

(kijkt Anita aan)

Ja, dat beloof ik.

Ambtenaar

Je mag de bruid kussen.

Joost kust Anita, pakt zijn klarinet en speelt de melodie: “Ik hou van jou, alleen van jou, ik kan niet leven in een wereld zonder jou.”

ext. Gevangenispoort – dag (zelfde moment)

De leden van de harmonie staan met hun muziekinstrumenten voor de poort om Anton Verbunt heen.

verbunt (tot intercom)

Wij willen een serenade geven voor het pas getrouwde paar.

stem intercom

Het spijt me, u mag er niet in.

verbunt

We zijn allemaal eerlijke mensen. Laat ons dan alleen op de binnenplaats.

stem intercom

Een ogenblikje.

De leden wachten in spanning af.

stem intercom

Er wordt geen toestemming gegeven, meneer. Het zijn hier de veiligheidsvoorschriften.

verbunt (tegen de leden)

(verbijt zijn ongenoegen en teleurstelling)

Kom we laten ons niet wegjagen. Opstellen en we spelen nummer 17.

De groep gehoorzaamd en er klinkt muziek.

verbunt (ondertussen tot intercom)

Doet u dan alstublieft een raam open, zodat het bruidspaar ons kan horen.

int. bezoekersruimte – dag (zelfde moment)

Anita en Joost staan met de armen om elkaar heen. Joost pakt de roos en steekt die in haar blonde haar.

joost

Wat heerlijk, even zonder bewaker.

Hij kust haar.

anita

Ik hou van je voor altijd in goede en kwade dagen.

Ze legt haar hoofd tegen zijn borst. Er schijnt zonlicht door het dikke gepantserde glas. Dan klinkt sleutelgerammel. De bewaker komt binnen.

joost

De tijd is om.

anita

(drukt zich vaster tegen hem aan)

Nog even.

De cipier ontsluit het matglas venster en met het heldere zonlicht komt tegelijkertijd de mooie melodie naar binnen van het bekende stuk met het duet voor klarinet en hobo.

Anita maakt zich los uit de omhelzing en loopt naar het raam.

anita

Je kunt ze niet zien.

Ze pakt de klarinet en geeft die aan Joost. Ze kijken elkaar aan.

joost (tot anita)

(hij hoort de hobo, ontroerd en blij)

’t Is mijn vader!

Hij schiet het raam uit, de brandtrap op. En voor de verbouwereerde bewaker er erg in heeft, klimt hij met zijn klarinet tot boven op het dak van de gevangenis.

anita (tot bewaker)

(klimt ook uit het raam)

We komen zo terug.

ext. gevangenispoort – dag (zelfde moment)  Laatste shot.

Close up van het geschramde gezicht van Machielsen. Een grote pleister op z’n hoofd en duidelijk bezeerde vingers op de toetsen van zijn hobo. Hij speelt met z’n blik gevestigd op zijn zoon, die al spelende op het dak staat. Er loopt een traan over de wang van de vader. Uitzoomen tot het hele orkest voor de gevangenispoort samen met Joost en Anita op het dak zichtbaar zijn.